On the magic day 8 december 1997 Gian Lorenzo from Italy wrote a message in the international YDCN mailinglist containing an invitation to meet him in Italy. Several people reponded to that mail. A specialYDIM Italy webpage was created and interested people could join the special Italy mailinglist. The final result was a trip, started from the Netherlands to Como in Italy. On our way, people of other countries joined us. In Como we all came together and spent 4 days days there. The first Yamaha Diversion International Meeting was born. People that joined the trip came from England, Netherlands, Germany, France, Swiss, Autria and Italy.

After that meeting several people did meet again and around december the question came "Where do we go next year?"

A second YDIM will be organized and this time Peter Uhl from Wien will be our host. The meeting will be held in Altmünster am Traunsee in Austria. You will find Altmünster in Ober-Össterreich, between Salzburg and Linz. Altmünster is situated at the lake Traunsee and close to Gmünden.

The YDIM1999 tour is not a YDCN organized event. It is organized by the participants and based on agreements and confidence. Communications will be made through this webpage and a YDIM1999 mailinglist. We plan the trip together, select campings and hotels and make reservations. The confidence part is that someone has to pay the reservations costs and has confidence in the others that he will get his money back.

The trip in short will look like this. The YDIM tour starts in the Netherlands on Saterday 31 July. Those coming from Engeland have to come one day earlier so they can stay the night in Holland. From the Netherlands we plan to do the trip to Austria in 2 days. This will be a 500 km per day ride, merely on the highways. When leaving Holland on the A12, you will enter the A3 in Germany which lead you Austria near Linz. Halfway in Germany we will look for a campingsite and/or hotel to stay the night. Thanks to Scott Shumaker we can stay at his garden (campers) and cheap hotel in his place.

In Altmüster we can either go into a hotel (around PTS 400 for bed, breakfast and dinner) or use the campingplace. As the hotels are reasonable cheap, give it a thought. It is everybodies own choice what kind of accomodation (s)he takes. Most things we will do together.

We will stay 4 whole days in Altmünster which means 5 days at the hotel or campingplace. These 4 days will be called the YDIM 1999. What we do those days depends on the weather and the good advise of our host.

The last day of the YDIM 1999 will be Thursday. On Friday the group will be split up. One Dutch group will go back home in 2 days which will give them the Sunday to take some rest before they have to work. Another Dutch group will travel further direction west Austria, Bodensee, Switzerland, Black Forest (Germany), Vogezen (France) and Luxembourg. On thursday August 11 we will be in the center of the Eclipse with maximum of 2,5 minutes of total darkness.

The Dutch group riding to Austria will be lead by Kim Kodde. In Austria, Peter amd Tereza Uhl will be our hosts and guides us through the beautiful areas of his country. After the YDIM, the Dutch group riding back to Holland will be lead by Dennis van der Zon. The Dutch group taken another week will consist of Kim Kodde, Lida van der Kolff, Eddy van der Meer, Petra Wissing and Paul Moens. Anyone who will join either group is free to do so. These are the primary plans. Perhaps the word 'leader' is not correctly used. Contactperson is maybe better as everyone is responsable for him or herself. To join this tour you must be prepared as riding alone.

Scott will us pick at Amberg at the exit from the autobahn 6.The Amberg exit is after Sulzbach Rosenberg. Kim will call Scott when the group is about 80 km from Nurenburg.

The following PDF file contains maps and routes to give global indications about the route at this moment.

YDIM1999 route (56k)

At 7 p.m. dinner. Meeting at parkingplace oposite Gasthof Reisenberger.

Dutch group I: riding 500 km back to Holland, stay somewhere in Germany

In west Austria, after Innsbruck drive to Landeck (Intall-autobahn, A12) • exit at Telfs • Barwies • Holzleiten • Nassereith • Fernpass (1216 m) • Biberwier • Lermoos • Bichlbach • Berwang • Kelmen • Namlos • Stanzach • Elmen • Haselgehr • Elbigenalp • Holzgau • Steeg • Lech-Leiten • Warth • Hoch-Krumbach • Schrocken • Schoppernau • Au • Schnepfau • Mellau • Bersbuch • Andelsbuch • Egg • Muselbach • Dornbirn • Bregenz (BODENSEE)

Maybe we could drive in Switserland over 1 or more mountain passes, here are some passes :
• Ofenpass (2149 m)
• Berninapass (2330 m)
• Malojapass (1815 m)
• Splugenpass (2113 m)
• San Bernardinopass (2066 m)
• St. Gotthardpass (2091 m)
• Furkapass (2436 m)

Michel will contact Kim, Lida or Eddy to arrange the meeting place for August 8.

Alternative 1 (nicer but longer):
Innsbruck • Landeck • Prutz • Vinadi • Martina • Strada • Scuol • Lavin • Susch • Flüelapass (2383m) • Tschuggen • Davos-Dorf • Wolfgang • Klosters • Klosters-Dorf • Saas • Jenaz • Landquart • Bad Raggaz • Vaduz • Feldkirch • Dornbirn

Alternative 2 (very nice but also longer):
The famous Silvretta-Hochalpenstrasse in Austria: Innsbruck • Landeck • Pians • See • Kappl • Ischgl • Galtür • Bielerhöhe (2036m) • Silvretta Stausee • Gaschurn • St Gallenkirch • St Anton in Montafon • Bludenz • Feldkirch • Dornbirn

If it rains, Autobahn Innsbruck - Dornbirn:
Innsbruck • Landeck • Arlberg-Tunnel (14 km, 130 ATS) • Bludenz • Feldkirch • Dornbirn

1. Group A will start at Eddy & Petra's place in Terborg at 08.00 AM. A ride of around 200 km will bring them to the common meeting place which is the tankstelle HeiligenRot on the A3. This is after exit 40 (Montabauer). We will arrive there around 10.30 but the time will be set on between 11.00 - 12.00. At 12.00 we start for the next part so have lunch before 12.00.
2. Group B will start from Math's place at 08.00. This group will also go to the above described tankstelle HeiligenRot. Same time, same place.
3. Group C are those people that will come one or two days later. These are Daaf Ratsma and John Saakes.

Vakantielijstje
• Campingcarnet (ANWB, f 17,50)
• Oostenrijk vignet motor (ANWB)
• Zwitserland vignet motor (group II, ANWB)
• NL/B sticker wit(ANWB)

Dit verslag behelst een al dan juiste of onjuiste weergave van de eerste 8 dagen van de Yamaha Diversion International Meeting 1999. De voorpret was groot geweest. Al maanden discussieerden enkele van ons via de speciale YDIM99 mailinglist over de te houden vakantie. Dit jaar was gekozen voor Altmunster aan de Traunsee in Oostenrijk als uitvalsbasis. Onze man ter plekke, Peter Uhl, had de diverse reserveringen geregeld. Verreweg de meeste kozen voor een motorvakantie zoals het hoort, tentje op de motor en gaan. Een enkeling prefereerde het comfort van een hotel, zodat de totale groep in tweeen gesplitst werd.

De voorpret begon pas echt in levende lijve tijdens de bijeenkomst voor de Nederlandse deelnemers bij Lida en Kim Kodden in Almere. Tijdens deze avond (waar ik helaas niet bij kon zijn) werden afspraken gemaakt over de te rijden route, de maximum snelheid en de ontmoetingsplaats in Duitland. Ontmoetingsplaats?? Jawel, er vertrok 1 groep vanuit Terborg, home van Petra en Ed van der Meer, en 1 groep vertrok vanuit Liessel, de residentie van Math. We zouden elkaar na 200 km. Duitse autobahn treffen. Ik reed zelf mee met groep Terborg...

Zaterdag 31 juli 1999, de wekker loopt om 5 uur af. Nog slaapdronken gooi ik mijn koffers en tentje op de motor. Na een stevig ontbijt, een glas melk, nam ik hartstochtelijk afscheid van Marjan, mijn liefste, en gaf mijn Div. de sporen. Met onze secretaris Dennis van Zon (BTW is er al iemand om hem volgend jaar te gaan vervangen?) had ik afgesproken bij het postkantoor van Zeist. Van daar uit zouden wij gezamenlijk de tocht naar Terborg maken. Aangezien wij elkander slechts kenden van zien schrijven op het internet volgden eerst even de plichtplegingen waarbij gelijk de snelheid bepaald werd op flink doorrijden. Om 6.15 uur draaiden wij ons gas open en doken de A12 op.

Even voorbij Veenendaal ontwaarden wij nog een Div. op de snelweg. Eerst dachten wij dat deze motor pech had, maar even later bleek het Patrick te zijn die halsstarrig 120 km/u bleef rijden op dit vroege tijdstip. Na wat aandringen draaide ook hij zijn gas wat verder open zodat we even na zeven de parkeerplaats van Petra en Ed in Terborg opreden. Ook was Iris reeds gearriveerd evenals Lida en Kim, maar die waren dan ook blijven slapen.

De huiskamer werd bijna geheel in beslag genomen door de motoraanhanger van de fam. Van der Meer. Daar waar anderen genoeg hadden aan een plunjebaal en matje werd door voornoemde familie de aanhanger tot aan de nok toe gevuld. Ok toegegeven, er was tijdens de vakantie niet iets wat ze niet bij zich hadden.

Petra zorgde voor heerlijke koffie en broodjes zodat mijn ontbijt toch nog goed terecht kwam. Even later kwam ook Paul Moens eraan en tegen een uur of 8 vertrokken we uit Terborg richting benzinepomp in Duitsland. Dat was voor mij echter net te veel gevraagd. Na ruim 430 km. Kwam mijn Div. tot stilstand, geen benzine meer. Dat euvel werd snel opgelost doordat Dennis een jerrycan gevuld met kostbaar vocht regelde. Nadat de gehele tank was volgegooid konden we verder de Duitse A3 op.

Onze eerste stop was na 220 Km bij het benzinestation Heiligenrot na afrit 43. Een kwartiertje na ons kwam daar ook de andere groep die uit Liessel vertrokken waren. Dick, Ria, Math, Ronald, Gerdine en Eric werden hartstochtelijk begroet. Besloten werd om de rest van de tocht om het uur even te stoppen. Na 140 km. Werd een tweede stop ingelast. Sommige grepen deze gelegenheid aan om een kop koffie te drinken met wat erbij. Een half uur later gingen we weer op pad.

Deze keer hadden we 110 km. Onder de wielen doorgedraaid voordat we bij een tankstation stopten. We konden onze motoren op de parkeerplaats zetten en hebben uitgebreid uitgerust in het mooie gras. Persoonlijk heb ik nog een half uurtje de ogen dichtgedaan voordat we weer verder reden. We hadden nog een kleine 200 km. te gaan naar Kaltenbrun waar we de nacht door zouden brengen.

Scott Schumaker had via de mailinglist gelezen dat we een overnachtings- plaats zochten. In een bui van verstandsverbijstering had hij spontaan zijn huis en tuin ter beschikking gesteld. De afspraak was dat hij ons zou ontmoeten bij afrit Amberg/Kast zou ontmoeten. Vol verwachting klopte ons hart toe wij daar arriveerden. Zou Scott wel echt zijn? Was het niet iemand die de hele zaak genept had?

(noot van Kim: Scott had de dag ervoor telefonisch gebeld met als voornaamste boodschap: "ik besta echt en ben geen een of ander cyberspook. Jullie zijn van harte welkom")

Gelukkig, na slechts 3 minuten wachten kwam Scott luid toeterend aanrijden op de Div. 900 samen met een van zijn vrienden op de Harly. Een ritje van ongeveer 30 km. bracht ons naar Kaltenbrun. We werden allerhartelijkst onthaald door Scott, die vanaf nu aangesproken werd met Shu, zijn vrouw en enkele vrienden. In de achtertuin stonden enkele tafels en banken klaar. Om te beginnen legde Shu de spelregels uit voor die avond: sigaretten niet op de grond, er waren asbakken genoeg, dames mochten binnen op het toilet, de jongens moesten in de heg, en als je dorst had dan moest je maar pakken wat je wilde. Er was bier en fris in overvloed.

In de achtertuin was plaats genoeg voor de tenten. Ook bewaard Shu er een prachtig exemplaar van een 'car without engine' iets voor Michel. Het werd een avond om nooit te vergeten. Na het opzetten van de tenten en het installeren van de anderen in het hotel konden we gaan eten. Shu had ruimschoots vlees en kip besteld en er waren een paar heerlijke salades gemaakt. Van het een kwam het ander en voor we het wisten was het alweer vroeg in de morgen voordat we naar bed gingen. De meegebrachte whisky zorgde voor een onbekommerde nachtrust, zodat we om een uur of 8 door enkele luide klokslagen uit de tent werden gedreven. De kerkklok sloeg daar ieder kwartier, de hele nacht lang!

Het ontbijt was geregeld in het hotel zodat Shu niet alle rotzooi opnieuw had. We hebben ons daar tegoed gedaan aan gebakken eieren met ham. Het afbreken van de tenten nam nog even in beslag maar tegen twaalf uur konden we dan toch eindelijk weer op pad naar Oostenrijk. Na een hartelijk afscheid van de fam. Schumaker en vrienden reed Shu nog een stuk met ons mee tot Cham. In de plaatselijke McDonalds hebben we een shake genomen en Shu gedag gezegd, hier scheidden onze wegen zich voor dit moment.

Via binnenwegen reden we naar Passau. Omdat we toch wel een beetje laat waren vertrokken gingen we het laatste stukje Duitsland over de snelweg. Vlak over de grens verlieten we de autobahn en reden binnendoor naar Altmunster. Deze weg voorspeld al iets van al dat moois wat ons nog te wachten stond.

Voor ons lag de grote Traunkei, een goed mikpunt. Om 6 uur kwamen we op de camping aan. Prachtig gelegen aan het meer en een drukke weg. Alles was tot in de puntjes geregeld en we konden meteen onze tenten opzetten. Peter en Thereza waren al eerder in het hotel aangekomen en verwelkomden ons met een koelglas bier. Intussen was het toch te laat geworden voor het afgesproken diner. Dit werd verplaatst naar de volgende avond. Het eten werd genuttigd in hotel Reisenberger, natuurlijk voor mij een echte Wiener Schnitzel. Hier ontmoetten we Jan, Christel en Thomas uit Belgie ". Ze waren met de auto en motoraanhanger gekomen. Het was vandaag de verjaardag van Christel en natuurlijk werd dat uitgebreid gevierd. Na afloop werd er op de camping nog even wat geklets en gedronken, de whisky was gelukkig nog niet op. Enkele van ons vonden het nodig om midden in de nacht de verschillende belletjes van hun gsm (geen snoer meer) uit te testen. Na een tweede keer in slaap gevallen te zijn werd ons rust gegund tot een uur of acht. Het verkeer werd zo luid dat je vanzelf wel uit de tent kwam.

De eerste dag op de camping werd begonnen met een gezamenlijk ontbijt. Ronald en Gerdine? Hadden bij de spar broodjes en beleg gehaald. Dit ontbijt beviel zo goed dat we het voor vast instelden. We lapten ieder 100 Atm in een pot voor de ontbijtkosten. Degene die het eerst wakker werd zou dan boodschappen gaan doen.

We verzamelden om 10 uur op de parkeerplaats tegenover de camping. Daar ontmoeten we Thomas van de plaatselijke VVV. Hij zou onze voorrijder zijn die dag. De bedoeling was een rondrit rond het meer met nog niet teveel passen, we hadden tenslotte al twee dagen gereden? Na een klein uurtje kwamen we bij Pension Goschleben, een zeer bekende plaats voor Lida en Kim. Hier gaan zij altijd op wintersport en verblijven dan in dit pension. De koffie smaakte voortreffelijk en na een half uurtje reden we verder naar Riedl. Daar de lunch genuttigd en naar de parkeerkunsten van een locale bewoonster gekeken. De middagrit ging naar het stadje Mondsee, gezien de hoeveelheid toeristen een bekend plaatsje. We hadden een uur de tijd om rond te kijken en wat te gaan drinken.

Sommige van ons gebruikten dit uur om te kijken of een creditkaart ook in een geldwisselautomaat past. Wel, het past, alleen krijg je hem niet meer terug. Dat heeft de ongelukkige eigenaar van de kaart nog menig telefoonuurtje gekost.... Anderen lieten hun motorlaarzen testen op waterdichtheid in de plaatselijke fontein. Toen we allen uitgespeeld waren gingen we op weg naar Gasthof Grossalm waar we het uitgestelde welkomstdiner gebruikten. Onze verschijning in Altmunster was voor de plaatselijke pers reden genoeg om wat foto's te komen maken. Een wat oudere man van het plaatselijke sufferdje, ooit zelf een vermaard motorrijder, nam enkele foto's van ons bij de motoren. We zijn benieuwd naar het resultaat! Het begon al aardig te schemeren toen we naar de camping terug reden. Ik had mijn getinte vizier op en zag erg weinig, Uiteindelijk zijn we allen goed aangekomen. Ook was Daaf inmiddels op de camping gearriveerd, Hij had de rit uit Nederland ook in twee dagen gedaan. John was ook al gearriveerd in het hotel. Voordat de meeste van ons onder zeil gingen werd de whisky op smaak gecontroleerd.

De eerste die deze dag opstond was Patrick. Hij was dus de sigaar om boodschappen te doen voor het ontbijt. Om 9 uur was een ieder weer op deze wereld en kon er gegeten worden. Er was op deze dag geen gezamenlijke rit uitgezet. De dag werd doorgebracht op en in het meer. Gezien de vele rode ruggen, en dan heb ik het niet over duizend gulden, heeft de zon erg zijn best gedaan. 's Avonds zouden wij gaan barbeknoeien. Aan de ingang van de camping stond een grote bbq waar we gratis gebruik van mochten maken.

Die middag gaan enkele (Ed, Daaf, Iris, Dennis en Jan Willem) toch nog een stukje rijden. De rest bemoeide zich met de inkopen voor het avondeten.

De motorrit ging voornamelijk over de Postalm die we namen met meer dan gemiddelde snelheid. Tevens werd de gelegenheid aangegrepen om te testen of een Div. ook kan terreinrijden. Nou, dat is geen probleem, alleen even uitkijken in de haarspeldbochten.

Ook gingen Lida en Kim een tocht maken op de motor samen met Hr. Kastner van pension Gosleben. Deze al wat krasse man bezit een mooie Moto Guzzi en weet daar nog flink op weg te rijden. Om 7 uur is iedereen weer op de camping. In afwachting van de bbq om 8 uur ben ik op het terras een kopje koffie gaan drinken en dit verslag aan het schrijven.

We mochten tafels en stoelen van de camping gebruiken tijdens de bbq zodat we een grote en gezellige kring konden maken. Het eten smaakte voortreffelijk alleen was het jammer dat niet al het vlees opging. Tijdens de bbq werden de prijzen uitgereikt voor beste knipperlicht tester. Het was een spannende strijd tussen Patrick en Paul, maar uiteindelijk lukte het Patrick om 2 keer meer te vergeten zijn knipperlicht uit te zetten. De beide jongens zullen na de YDIM99 toe zijn aan nieuwe lampjes. Voor de doorzetters onder ons werden enkele worstjes bewaart voor het ontbijt.... Na een zeer gezellige avond was het wederom goed rusten.

Wie zou deze ochtend het eerst wakker zijn? Wie zou de geluksvogel zijn om broodjes te halen? Dat zou ik ook wel willen weten, maar mijn aantekenboekje vermeld dat helaas niet. Het enige wat zeker is dat ik het niet was. Er was wat kritiek gekomen op de gemiddelde snelheid waarmee gereden werd. Daarom werd besloten de rit van vandaag in twee groepen te gaan rijden, een snelle groep o.l.v. Thomas en een iets minder snelle groep o.l.v. Peter.

Na het altijd gezellige ontbijt verzamelden we ons op de parkeerplaats. De langzame groep bestand uit 1 persoon, de rest zat in de snellere groep. Of de snelheid van rijden een doorslaggevende factor is geweest of dat er nog andere factoren waren zal altijd een vraag blijven.... Enfin, Thomas en de snellere groep ging op pad en ook Peter met zijn motorrijder gaven hun motoren de sporen. Zelf zat ik ook in de groep van Thomas, dus reden we vlot, nou ja er reed een tractor met hooi en een tankwagen gedurende 10 km voor ons, naar de Panorameweg. Een twaalftal prachtige haarspeldbochten brachten ons naar een schitterend uitzicht over het dal. Op de parkeerplaats van het gasthof was ook een springschans voor "deltavliegers". We dronken een kop koffie op het terras en genoten van wat de natuur ons bood. De motorrit ging verder naar Abtenau, voor kenners de plaats van de langste rodelbaan in Europa. Hier vond een merkwaardig verschijnsel plaats. Van de parkeerplaats naar de ingang van de stoeltjeslift, die ons omhoog zou brengen, was het 100 meter. Toch zijn we er in geslaagd over deze afstand lopend bijna een uur te doen... We gingen met z'n allen op 1 persoon na die veel moest telefoneren met Nederland i.v.m. een defecte creditcard, via de lift naar boven. Daar moesten we een uur wachten voordat we met de rodelbaan naar beneden gingen. Gelukkig was er een gasthof zodat we niet hoefden te verdorsten.

De rodelbaan bestond uit een buis die met vele bochten over een lengte van 2 km. naar beneden liep. Op de buis zaten kleine gele bakjes waar je in moest zitten en een veiligheidsgordel om je vast te zetten. Dit bleek later bitter noodzakelijk. Een voor een gingen we in of op de bakjes zitten en suisden naar beneden. Ook hier gold de wet van de zwaartekracht: de zwaarste gingen sneller naar beneden dan de lichte (nietwaar Ronald?). Als je snel naar beneden ging werd je bijna uit de bocht geslingerd, vandaar de gordel. Beneden trakteerden we onszelf op een ijsje en vertrokken om onze tank in Abtenau te laten bijvullen.

De laatste uitdaging van deze dag was de Postalm, voor enkele reeds bekend. We reden deze pas echter in omgekeerde volgorde en zonder de terreintest voor onze motoren. Aan de andere kant van de pas wachtten we netjes op elkaar bij een bikerscafe. We waren er toch, dus maar weer koffie of fris. Het was nu nog zo'n 50 km naar de camping waar we omstreeks 19.30 uur aankwamen. Wat een heerlijke en afwisselende dag hadden we gehad. Thomas had gei "nformeerd of we met de hele groep bij de Italiaan terecht konden. Dat lukte, dus zaten we om 9 uur gezellig aan de pizza of iets anders. Thomas en ik deden ons tegoed aan een superpizza voor 3 personen die we in 10 minuten soldaat maakten. Na nog wat glazen bier en grappa vertrok het merendeel naar de camping. Thomas en ik brachten nog een bezoek aan de bar van de altijd goedlachse Rita waar ze het enige echte Altmunster Brau schonken. Ook dit bier smaakte prima en na een half uurtje vertrokken ook wij naar de camping. Intussen was er een nieuwe fles whisky gehaald die we moesten controleren. Het was tegen enen voordat een ieder zijn tent opzocht.

Het was intussen donderdag geworden. Deze dag werd er niet gereden als groep, een ieder was vrij om te doen wat hij of zij wilde. Eerst maar eens uitgeslapen tot 10 uur en daarna een stevig ontbijt met eieren en spek. Hulde aan Petra die dit alles klaargemaakt had. Een aantal van ons gingen toch weer op de motor weg o.l.v. Peter en de rest bleef op de camping. De zon scheen uitbundig en het meer lachte ons toe. Een enkeling besteedde de dag om alvast de tent in te pakken want vrijdag zouden we weer vertrekken uit Altmunster. Zelf ben ik een stuk gaan wandelen naar het centrum en later naar Gmunden. Dit was een heel leuk en druk stadje met een mooi plein. Weer op de camping was het intussen zo warm geworden dat er maar 1 ding te doen stond: een duik in het meer. Van buiten was ik aardig afgekoeld maar binnen was het nog warm. Tijd voor een koel glas bier op het terras. Daar ontmoette ik Keith, een Amerikaan die glasblazer was en langs de diverse Europese kunstacademies trok om les te geven. In oktober zou hij ook de Rietveld academie aandoen. Die avond hebben we weer gegeten in hotel Riesenberger en op de camping de boel nog lang onveilig gemaakt.

Het was vrijdag geworden, de dag dat een gedeelte van ons weer vertrok naar Nederland en de anderen vertrokken richting Zwitserland. We stonden vroeg op, rond 7 uur en braken de tenten af. Het ontbijt was geregeld in hotel Riesenberger zodat we ons daar geen zorgen over hoefden te maken. Na het ontbijt namen we hartstochtelijk afscheid van elkaar en vertrokken ieder zijn eigen richting. Ik ging met de tweede groep mee en wij vertrokken richting Innsbruck. Onderweg had Paul ze opeens niet alle 5 meer op een rijtje, zijn 5e versnelling weigerde ineens dienst. Na rijp beraad werd besloten om in Zwitserland e.e.a. te laten bekijken. Ook werd Michel gebeld zodat hij vast wat kon regelen. Na de stop bij een mooie waterval reden we over de Gerloss pas. Na veel te veel tol en een chagrijnige tolheffer kwamen we aan de andere kant van de pas in een heftige bui. Schuilen bij een benzinestation dus totdat het een beetje opklaarde. Vanwege het weer besloten we de rest van de rit via de snelweg af te leggen. Gelukkig klaarde het onderweg al weer snel op. We reden door naar een camping waar Ronald vorig jaar nog geweest was, van te voren hadden we gebeld of er nog plaats was. Daar aangekomen bleek dat de gebelde camping niet die van Ronald was zodat we weer een stukje terug moesten. We kwamen terecht op een ANWB camping in Otztal en dat was te zien ook. Mooie grote camping met maar 95% Nederlanders, net thuis! Het opzetten van de tenten werd uitvoering beoordeeld door onze landgenoten, die zich verbaasten dat er zo snel zoveel tent opgezet kon worden. Het diner konden we gebruiken in het campingrestaurant. 's Avonds waren er nog steeds dezelfde rituelen van het keuren van de whisky en gezellig kletsen. Al vrij snel gingen we slapen, we moesten de volgende dag weer verder.

We werden wakker onder een zwaar bewolkte hemel. Daaf nam nogal ruimschoots de tijd om te douchen, waarschijnlijk heeft hij 's nachts niet kunnen behangen. De tenten werden ingepakt en we vertrokken richting Zwitserland. Inmiddels was het begonnen te regenen, waardoor we weer over de snelweg gingen. Voor de Perjen Tunnel moesten we stoppen i.v.m. een aanrijding en Patrick nam die gelegenheid te baat om goodwill te kweken bij automobilisten door snoep uit te delen. 20 Minuten later konden we weer verder en gingen alsnog via de Silvretta Alpenhogstrasse. Voordat we daar waren gebruikten we de lunch in Cafe ' Restaurant Hollroah, ons allen welbekend van het Guiness Book of Records waar ze in vermeld staan met de grootste pan ter wereld. Verder naar de pas, de rit omhoog was mooi maar niet zo spectaculair. Op de top was een indrukwekkend groot stuwmeer die via drie krachtcentrales de omgeving van stroom voorzag. De rit naar beneden was spectaculair met veel haarspeldbochten. Via binnenwegen reden we naar Zwitserland naar het plaatsje Kriessen. Volgens Michel was er op camping SonnenSee Strandbad altijd plaats, dus toen wij aankwamen was het vol... Naarstig gezocht naar een andere camping in de buurt die we hebben gevonden in St. Margaretha. Een leuke en gezellige camping met zwembad en een grote zwemvijver. Het opzetten van de tenten ging vlot, en omdat Daaf en ik de volgende dag terug zouden gaan sliepen we bij elkaar in de tent.

's Avonds werd de stad verkend en hebben we gegeten op een gezellig terrasje waar we zelf meehielpen met de bediening. Het was al laat en de serveerster stond er alleen voor. Dit had tot gevolg dat ze meteen met een Hollandse man wilde trouwen, maar toen we zeiden dat dit alleen in vakanties gebeurde bond ze weer in. Na een looptocht van zeker een half uur waren we weer op de camping waar we ons op de gebruikelijke manier voorbereiden op de nacht.

Bij de receptie stonden tafels met banken, prima geschikt voor het ontbijt. De vorige avond hadden we broodjes geregeld bij de kiosk en wat vleeswaren en kaas. Dat was voldoende voor het ontbijt, samen met een vers bakkie thee of melk. Tijdens het ontbijt kwamen Michel en zijn vrouw Priska op bezoek, niet op de motor maar in de auto... Later op de dag heeft de groep nog een toerrit gemaakt (het weer was gelukkig opgeklaard) achter deze auto aan. Daaf en ik gingen vast de tent inpakken en de motoren halen. Toen we weer terug waren bij de ingang war het Leger des Heils begonnen met de voorbereiding van de morgendienst. De dienstdoende prediker vroeg wie er zwitser-duits verstond, waarop niemand antwoordde. Daarna vroeg hij wie er oostenrijks-duits verstond, ook niemand dus. Mooi zij hij, dan doen we de dienst in oostenrijks-duits.

Intussen waren Daaf en ik zover dat we konden vertrekken. Onder het mooie gezang van het koor reden we weg, richting grens naar Duitland. Hoe het met de rest van de vakantie van groep 2 is gegaan weet ik helaas nog niet, mijn aantekenboekje hield op. Misschien dat iemand uit die groep het verdere stukje schrijft. Daaf en ik reden door de regen naar Duitsland. Omdat ik pas in Duitsland wilde tanken kwamen we een beetje in de problemen. Pas na 80 km. over de grens was er een pomp, er stond toen wel 430 km op mijn teller! Gelukkig was het weer droog geworden en de rest van de dag is het prima weer gebleven. Onderweg zijn we regelmatig gestopt voor een versnapering of een lekkere maaltijd. Ook bleek dat onze motoren met volle bepakking geen bezwaar hadden met kruissnelheden tussen de 170 en 180 km/u. Aan de Nederlandse grens ging het natuurlijk weer regenen, maar dat deerde ons niet meer. We reden samen tot Eindhoven en daarna gingen we onze eigen weg. Omstreeks 10 uur waren we beiden thuis, nog nagenietend van een heerlijke week. Om de dag in stijl af te sluit heb ik toch nog even voor het slapen gaan een lekker glas whisky ingeschonken.....

Tot zo ver, het ga u goed!