Vanaf het noorden
• A50 richting Arnhem en vervolgen richting Nijmegen
• Bij knooppunt Valburg, A15 richting Kleve
• Na 8,2 km knooppunt Ressen, A325 richting Nijmegen
• Na de oude Waalbrug, verkeersplein rechtdoor (Julianasingel/Oranjesingel)
• Bij eerste stoplichten rechtsaf, bordje "Waalkade" volgen
• De motorzaak Termaat ligt nu ca. 200 meter aan je linkerhand

Wat het weer betreft: alles hebben we gehad. Droog, zonnig en bewolking die gelukkig niet erg vrijgevig was. De temperatuur was prima, zolang je reed. Stond je stil, dan speelde de warmte toch wel parten in het overwegend zwarte leer. Het bijvullen van het vochtgehalte was geen probleem. Her en der was motorrijdend Nederland neergestreken op de talloze terrasjes. Soms leek het wel afgesproken werk. De ene groep stapte zojuist op en de andere kwam het terras bezetten. En als deze bezetting ten einde liep, kondigde de volgende invasie zich aan. Voor de uitbaters een graaggezien verschijnsel.

Net zoals het weer had ook de route vanalles te bieden. Na de koffie bij Termaat of bij de overbuurman begon het heuvelachtig via Ubbergen en Berg en Dal. Naarmate je Noord-Limburg inreed werd het vlakker. Het toekijkend publiek werd op "diversionele" wijze vermaakt. Natuurlijk door de kleurrijke file van YDCN-ners, maar ook door een enorme stoet old-timers die we tegemoetreden. Leuk detail was de oude FIAT 500 met het kleine ADRIA-caravannetje.

Voor de koffie werd gestopt bij het Nationale Oorlogs- en Verzetsmuseum in Overloon. Ironisch maar waar: hier ontstond onenigheid. In welke provincie zaten we nu? Limburg of Noord-Brabant? Wat blijkt: de provinciegrens loopt precies over de zuidgrens van het museumpark, dus zaten we nog net in Noord-Brabant. De strijd werd al snel bijgelegd met een overtuigend stukje LIMBURGSE vlaai.

Na zo'n 30 kilometer werd het weer tijd voor de inwendige mens. Op de kruising tussen de Middenpeelweg en de A67 bevond zich "De Turfhoeve" alwaar een gedeelte van de Diversionisten zich tegoed deden aan frietjes, pannekoeken of salades. Net toen de laatste groep hier aanmeerde, werd het terras gesloten uit angst onder te lopen door enkele vallende druppels.

De tocht voerde verder over De Peel met de veelzeggende veen- en moerasgronden en wegen die door het inkrimpen van het veen zijn verzakt, zoals de weg tussen Helenaveen en Griendtsveen. Deze weg zou in opdracht van WP als verkoopargument in de route opgenomen kunnen zijn.

In het karakteristieke dorpje Liessel, daar waar huize Göbbels staat, reden we de molen te vlug voorbij, waardoor de 1e zijstraat gemist werd. Natuurlijk greep ik deze vergissing meteen aan om het "straatje keren" te oefenen. Nadat ik het verkeerde voorbeeld gaf (over de stoep), volgden de anderen mij gewillig. In Neerkant merkte ik de achterzijde van het bord "omleiding" niet op, maar via een prachtige alternatieve route door een woonwijk werd al snel de voorzijde van het eerdergenoemde bord gezien en de route werd vervolgd.

In Beringe even gestopt om opnieuw de keel te smeren. Deze plaats was voor een aantal onder ons het punt om de route "in te korten". Zij kwamen van verre en wilden waarschijnlijk nog voor het donker thuis zijn. De consumptiebonnen voor het eindpunt werden overgedragen aan degenen die doorgingen.

Het eindpunt in Maasbracht naderde via de vele binnenweggetjes langs de Maasplassen en jachthavens tussen Roermond en Ool.

Bij café "Le Mistral" in Maasbracht werd nog even lekker nagebabbeld onder genot van een lekker glaasje nat. Ook hier werden de overgebleven consumptiebonnen afgegeven aan de nog langerblijvenden.

Al met al een prachtige dag en petje af voor de samenstellers van de Peel Toerrit 1999.