Prijs 240 gulden

Na me de afgelopen dagen een slag in de rondte gewerkt te hebben, alles schoon en fris geboend (de bure vroeg al of de Koningin op bezoek moest komen) en een voorraad voor een heel leger te hebben aangelegd (de opa's en oma's komen nl. oppassen dus dat van die Koningin was er nog niet zo heel ver naast) is het dan zover: Winterberg here we come! We aarzelen even of we toch wel eerst naar Zevenaar rijden, het is tenslotte behoorlijk om maar we gaan met z'n 57en op vakantie en niet met z'n 2en dus hup, schouders d'ronder. Eerst moet oma nog even worden opgehaald, uitgebreid afscheid worden genomen van het kroost en daar gaan we dan. De eerste 50 km. kan ik alleen maar denken aan het thuisfront; ben ik dit niet vergeten? Heb ik dat wel in de "gebruiksaanwijzing" van Niels gezet? Weten ze wel dat Freek zó en dat Anne-Wil zús? Er hangen zo'n 2 a-4tjes met de volledige in's en out's op het prikbord maar toch... Eenmaal op de ring van Antwerpen heb ik m'n gedachten meer dan nodig bij het motorrijden en begin ik pas te genieten. Het weer is prima, houen zo!

Pas om een paar minuten over 11 zijn we in Zevenaar maar tot onze opluchting staat het parkeerterrein nog vol Diversions. Dat is zelfs nog zo als we even later richting Winterberg vertrekken. Om een uur of half 3 worden we allemaal wat hongerig en dus leggen we aan in een Duits dorpje waar de plaatselijke bevolking ons de weg naar een prima eettentje wijst. Een roer-ei en een warme chocolademelk verder zijn we klaar voor het laatste stukje van de route, nou ja, stukje, zijn we d'r nou nog niet? Eindelijk staan we voor het Hotel, een warme douche en een rode wijn "in de pokk'l"(= Drents dialect, voor vertaling raadpleeg Chris) en alle moeheid is verdwenen.

Dag 2. Een goeie nachtrust achter de rug (wij wel! tsja Ate, het was heel vroeg in het voorjaar en wíj hadden al betaald) en een toerrit voor de boeg. Dapperder dan ik me voel stap ik op de motor ...zou ik toch niet achterop? Met veel inspanning volg ik de groep, (af-en-toe zitten er volgens Lydie behoorlijke kloot'n stukkies tuss'n! volgens Fred minder prettige stukjes) en Gerard achter me denkt:"Nou dat gaat aardig" Totdat ik ergens midden in een ijzingwekkende bocht m'n Div aan de kant gooi en niet meer verder wil. Ja, dat gaat niet, ik móét verder, nee, niet als ik dat ding het ravijn in donder, dán kan ik lekker achterop. Veel vereende overredingskrachten en een wel heel groot stuk gebak zijn ervoor nodig me verder te doen rijden maar weer gaat 't ergens mis. Gerard en ik besluiten op het gemakje (lees: vooraan in de file) terug te rijden naar het Hotel. Een warme douche en een middagdutje in de pokk'l en het leed is weer een beetje geleden. Een dubbele boeking (door het hotel: Eddy, door de Diversion-club: Ate en Corné) doet die avond de artiesten het onderste uit de kan halen, het mag niet baten; de hotelstoelen zitten lekkerder dan het Divzadel. Des-al-niet-te-min lachen we ons 'n pien in de pokk'l (sorry, ik blijf 'm leuk vinden) om Ate en Corné, en natuurlijk ook om Eddy.

Dag 3. Je raadt 't al: dapper stap ik achterop, seutig (da's waarschijnlijk Zeeuws dialect) maar waar en ik zít toch lekker, het gebak smaakt er vandaag gewoon beter door! Meneer Roel krijgt een kop koffie in de schoot geworpen en Fred en Sophie reserveren en-passant nog even de torenkamer. (Dit bij gebrek aan een eh...andere suite) 's Avonds stort iedereen, behalve de dubbel geboekte artiesten, een beetje in en het is dan ook vroeg stil in Huize Parkhotel.

Dag 4. De laatste ochtend is zowat iedereen op tijd voor het ontbijt, de groepsfoto en het afscheid. Om iets over 10 rijden we weg en om ongeveer 18.00 uur zijn we thuis waar meteen 3 kleine Hirdesjes cadootjecadootjecadootje staan te gillen...zucht...wat was 't toch lekker rustig met 57 motorrijders in één Parkhotel...!