Vanaf het noorden
• A50 richting Arnhem en vervolgen richting Nijmegen
• Bij knooppunt Valburg, A15 richting Kleve
• Na 8,2 km knooppunt Ressen, A325 richting Nijmegen
• Na de oude Waalbrug, verkeersplein rechtdoor (Julianasingel/Oranjesingel)
• Bij eerste stoplichten rechtsaf, bordje "Waalkade" volgen
• De motorzaak Termaat ligt nu ca. 200 meter aan je linkerhand

"Entschuldige, aber ich bin hier fremd. Regnet es draussen oder irre ich mir?".

Aan deze beroemde woorden moest ik denken, toen ik zondagochtend uit mijn raam keek. De weergoden waren ons niet gunstig gestemd op al weer de vierde rit van dit tot nu toe zo succesvolle toerseizoen.

Toch de motor maar van stal gehaald en mijn dochter achterop gebonden, want die wilde bij Termaat wel laarsen kopen. Snel Kim en Lida opgehaald en zoef daar gingen we.

Lida, trots als een pauw pronkend met haar nieuwe aanwinst een echte FAZER. Mij alvast bij Kim beklagend over zoveel pk's tegenover mijn 600 met duo passagier vertrokken we toch nog wat later, dan de bedoeling was naar Nijmegen.

Redelijk droog kwamen we als eersten aan, waar we na alle plichtplegingen en uitkleedrituelen getrakteerd werden op koffie en koek en een flesje S 100 reinigingsspray. Vanwege het weer had het wel een familieflacon mogen zijn, maar het ging om de geste en die was goed.

De opkomst kenschetste zich door opvallend veel nieuwe leden en leden, die niet eerder met een ritje hadden meegedaan. "The choice of a new generation" speelde door mij hoofd. Ik hoop dat ze allemaal toch goed zijn opgevangen, want het zicht had ik er niet echt op, daar ik alle inschrijvingen in de duistere kelders van Termaat moest noteren.

Wachtend op de leden die niet zouden komen opdagen stimuleerde het weer ons tot het doen van allerlei onverwachtse aankopen, vari‰rend van laars tot regenpak.

Omstreeks 11.30 uur hielden we het niet meer en vertrok het laatste clubje richting Deutschland.

Welgemeende waarschuwingsborden met klinkende teksten als "Reisen statt rasen" en "Tempo siebzig" negerend snelden wij over 's herenwegen, welke een gladde en troosteloze aanblik boden op de verdronken natuur.

Emiel had een cd zomerhits opgezet en, ondanks het feit dat alleen hij de muziek kon horen, meende ik titels als "When it is raining, it's raining, dancing in the rain, raindrops keep falling on my helmet (hat)" en zelfs Rob de Nijs zijn jeugdhit "zachtjes tikt de regen op mijn vizier (zolderraam)" te kunnen horen.

Ja je haalt je een hoop onzin in je kop, als je zoveel regen ontvangt.

Eindelijk waren we in de Diebels brouwerij, alwaar we een heerlijke brunch konden nuttigen en waar ook de eerste misverstanden over de rekening ontstonden.

Ons groepje nestelde zich "ins Kino", een plekje waar voor de jeugd tekenfilm gedraaid placht te worden.

Ja, ja, placht, want nadat Jeroen Termaat en zijn maten binnen kwamen, waren er in eens motorraces te zien en niet die van Roadrunner of zo.

De tweede helft van de rit kenschetste zich door nog meer regen en de verwondering over mijn wel heel zuinige motor, die al vanaf de vorige tankbeurt op reserve stond. Waarschijnlijk ben ik door mijn angstzweet zo nat geworden (geen tankstation in de buurt) dat mijn jas is gaan lekken, want toen zich eindelijk een Aral pomp aandiende, bleek er maar liefst 16,95 liter in mijn (17 liter) tank te gaan. Genoeg reden om "tiet te moaken veur een pafke"pauze in te lassen.

De rit enigszins inkortend kwamen we op de Waalkade aan, waar we de warme chocolademelk met slagroom goed lieten smaken.

Iemand van de club, wiens naam ik, discreet als ik ben, niet zal noemen, maar wel een titel heeft, in Nijmegen woont en op een XJ 900 rijdt, knoeide op zijn gulp. Zijn kinderlijke onschuld tentoonspreidend, vroeg hij zich af of hij het warme vocht met een, bij de drank verstrekt, rietje zou kunnen opzuigen. Huh, alsof hij zo lenig zou zijn, nooit gesport en zo, werd zijn opmerking al gauw in het schunnige (a dirty mind in a joy for ever) getrokken. Hij trok rood weg en had het ineens niet meer zou koud. Het ijs was dus gebroken en zo werd het toch nog gezellig. Met de mededeling, dat er zeker nog 70 koeken bij Termaat zullen worden opgeslagen en volgend jaar bij de Termaat 2001 rit weer worden uitgedeeld en de routes bij hem achterlatend voor diegene, die de rit op een zonnig moment willen narijden, sluit ik jongens en meisjes dit verhaaltje.

Zo nu maar lief gaan slapen en niet meer bij ons in de kamer komen.