Prijs 200 gulden

Zo, koud twee uurtjes terug van het Kerkrade-weekend en aan het tikken maar weer. De wasmachine draait en de katten weer opgehaald uit het pension. Mijn divvie moet nog maar even wachten op zijn wasbeurtje. Hij mag nu lekker uitrusten van het harde werken en staat lekker droog in de schaduw te bekomen. Wat hij allemaal heeft moeten doorstaan....

Het begon op Hemelvaartsdag jongstleden. Lekker weer, droog en een beetje zon. De planning was zo rond een uurtje of 9 te verzamelen bij het AC restaurant langs de A2 bij Nederweert. Tenminste, dat was de planning maandagavond toen John van den Biggelaar mij en vele anderen belde. Ik vond dat toch wel erg vroeg. Het zou betekenen dat ik om 5 uur 's morgens m'n nest uit moest om alles nog in te pakken. Gelukkig waren er met mij nog meerdere die er schijnbaar net zo over dachten en dinsdagavond kwam de melding dat rond het middaguur vroeg genoeg bleek te zijn. Aankomend bij AC Nederweert was ik als eerste. Althans van de divvieclub. Het leek wel of half Nederland via AC Nederweert een paar dagen erop uit ging. Al snel kwamen Herma en Eduard Franzen erbij en vlug naar binnen voor de koffietoevoer zou stoppen wegens acuut gebrek hieraan. Niet lang erna arriveerde ook Ronald van Bruggen en eerder genoemde John. Daarna ging het snel en binnen no-time zat de helft van de Kerkrade deelnemers aan de koffie. Het acute gebrek hieraan hebben wij niet meer meegemaakt gelukkig. Van hieruit startte de eerste route (hoe komen ze erop): "Kerkrade aanrijroute A2 afslag 40". Via Baexem, Roermond en Posterholt Duitsland binnen richting Heinsberg en Geilenkirchen. Bij de laatstgenoemde plaats kon je op een bepaald moment mooi uitzien op de NAVO-basis waar een flink aantal AWACS-vliegtuigen stonden. We zijn niet gestopt hiervoor, maar de weg vervolgd naar Duren en Aachen. Naar Herzogenrath was dit nog maar een klein stukje en zo'n beetje op de grens (Neustrasse/Nieuwstraat) ligt het centrum Bleyerheide alwaar koffie en Limburgse Vlaai reeds gereedstonden. Tot zover heeft mijn divvie het nog lekker rustig gehad en z'n werk prima gedaan.

Daags erna zou dit wel anders worden. Nu moest er gewerkt worden. Kim reed mee in deze groep, dus zullen zijn foto's via internet het een en ander nog duidelijker maken. Er stonden heel wat hellingen en bochten op het programma. Maar zoals bij iedereen is het slecht presteren met een lege maag. Dus wijzelf eerst lekker ontbijten en daarna het maagje van onze divvie's even vullen met voor ons prettig geprijsde "Kraftstoff" (DM 2,04 = NLG 2,30). Het is dat er niet meer in kon, anders liet ik 'm er nog wat langer inhangen. Route vervolgd richting Vetschau en Aachen. Het "3 Landen Eck" werd ook even aangedaan en dan doorsteken via Belgi‰ weer richting Duistland: Eynatten en Raeren. Na Roetgen ging het even mis, want enkele regels in de routebeschrijving waren " pleite gegangen". Een eigen kaart brengt dan uitkomst. Intussen was ook onze maaginhoud " pleite gegangen" en moest aangevuld worden. Even van de route af en gestopt bij een leuk restaurantje in de bosrijke heuvels. De eigenaar van dit etabl. etablisse..., uh., eethuisje zette gelijk z'n dure Mercedes aan de kant voor onze Motorrader zodat die in de schaduw konden staan en bikken geblazen. Ineens veel toetergeschel. Wat bleek: weer iemand die waarschijnlijk een domme beslissing had gemaakt. Hij had "Ja, Ich will" gezegd. Dus Hochzeit!! Het werd even druk en de menukaart ingekort. Alleen snelle happen konden worden "serviert". Makkelijk als we zijn bij de club, 9 keer hetzelfde menu besteld: Ruhreier mit Speck und Toast. Toen er iets anders kwam riep Lida meteen ja, maar moest dit al snel afgeven en gewoon met de meerderheid mee-eten. Buikjes weer vol en verder gegaan. Nog even controleren of alle mobieltjes weer meegenomen werden, wat later niet zo bleek te zijn, en aufsteigen. Aangezien we erg gezellig en vooral erg lang hebben gezeten, ging de klok veel te snel. We waren pas op een vijfde van de route en afrijden: Unmoglich! Helaas kreeg Peter Bodelier erg veel last van zijn rug, zodat hij en zijn dochter die achterop zat de route moesten be‰indigen op het moment dat we in Schmidt reden. Zij zijn toen bijna stapvoets via de kortste route terug naar Landgraaf gereden, waar ze wonen. Ook wij zagen in dat de tijd toch onze meerdere was, dus ook wij besloten een eigen versie van de rest van de route te rijden. Via de Ruhrsee en Gmund naar Monschau. Wat lagen er net na Monschau toch een partij heerlijke bochtjes, zeg... Hier was het even lekker gooien met het gas erop. Vlak voor Aachen bleek de tijd nog machtiger, dus de A44 genomen rechtstreeks naar Herzogenrath-Kerkrade. Nog net op tijd voor het eten.

Na het eten heb ik gewaagd de beruchte pionnen te gaan pakken en wat clubgenoten uit te dagen voor wat motoracrobatiek. Enkelen hadden reeds wat glaasjes bier op en waren zo verstandig niet mee te doen. Zie ook hier de foto's van Kim. Het begon wat moeilijk, maar iedereen slaagde wederom met vlag en wimpel voor het examen: "hoe krijg ik net niet mijn voetsteuntjes aan de grond". Ook ons Belgisch lid Jan van Hoof die ons liet geloven nog nooit zoiets gedaan te hebben, deed iedereen hiermee verbazen. Een terecht applaus was dan ook geen verrassing. Ikzelf liet samen met Rick van den Akker zien dat ook een divvie met een remschijf voor, best wel snel stil staat. Als je hem maar gebruikt. Het achterwiel kwam hierbij soms wel los van de grond, maar zoals alles kwam ook deze weer net zo vlug terug naar beneden.

De zaterdag werd pas echt een beproeving. De dag begon heerlijk zonnig en warm. Geen (donker) wolkje aan de lucht. Vrijwel meteen in het begin van de route bleek een pijltje de verkeerde rechterkant op te wijzen, dus gingen we de verkeerde rechts (links dus). Luid toeterend kwam een groene lijnbus voorbij waarvan de chauffeur naar links wees. Hij kende de route dus. Misschien ook een clublid, maar die moest werken? Via Vijlen en Epen naar het Belgische land. Het stukje Belgi‰, waar de taalstrijd duidelijk z'n sporen achterlaat. Vele plaatsnaamborden (ja, ook die hebben ze bij onze zuiderburen) hebben in zowel de Vlaamse als de Waalse taal de naam erop staan. Echter is niet zelden de Vlaamse naam met groene verfvlekkunst overgespoten. Door Gravenvoeren en Bombaye naar Val Dieu. Hier staat een prachtige abdij, waar ze heerlijke koffie schonken. Ongetwijfeld schonken ze hier vele dranken meer, maar of dit verstandig was te bestellen..? We moesten nog een eindje verder. De route ging verder naar Limbourg, Jalhay, Xhoffraix en Robertville. Ook hier weer prachtige bochtjes en hoogteverschillen. Het uitzicht was betoverend. Dat kon van lucht helaas niet meer gezegd worden en steeds meer wolken dienden zich aan aan het zwerk. In Malmedy gestopt bij de Pizza Hut en genoten van een niet te versmaden .. juist, hoe raad je het...effe wachte nog..: pizza. Ook hier weer veel te lang blijven zitten en weer vertrokken toen de volgende groep divvie's arriveerde. Op naar de Ardennen. Het weer begon zich steeds meer van zijn niet zo leuke kant te laten zien. Maar het bleef nog droog. Hoe lang nog..? Tijdens de rit kwamen we vele wielrenners tegen die ons weer tegen hielden. Berg af kunnen ze wel. Maar als ze omhoog moeten fietsen..Stelletje slakken! Koop toch een echte fiets. Betalen ze vlot 6000 gulden voor een racefiets (nou ja, race-.), moeten ze nog zelf trappen! Door Stavelot, Trois-Pont richting Coo (van de watervallen, en dat had ik beter niet kunnen zeggen). Door wat atmosferische storingen hebben we de pauze zoals gepland in Spa, ietsje moeten vervroegen. Hozen deed het! Flits, Kaboemmmmm!!! Nu weten we meteen wat ze daar in die flessen stoppen. Op dit moment hadden daar genoeg van. Of eerder teveel zelfs. Stonden we lekker veilig onder de hoge bomen...ahum...leunend tegen een elektriciteitshuisje aan .nogmaals ahum...10.500 Volt stond erop, ik zag het nog staan.. Snel doorrijden! Onze divvie's werden zowat meegesleurd met de modderstroom die van de bergen af kwam. Door naar Spa. In de stad die in een dal ligt, begon het he(me)lse water verontrustende vormen aan te nemen. We moesten ook weer naar boven uit de stad, tegen de modderstroom in die vanalles mee naar beneden bracht. Even leek het erop dat het weer wat droger werd, maar het leek inderdaad. Vrijwel meteen hozen. Dus schuilen in een bushokje. Met z'n tienen, in zo'n hokje. Wel knus. En buiten maar hozen en hagelen. Wederom tijd om de route in te korten. De kortste route naar Kerkrade. Wat een tiefeseind was dat! Alles zeiknat, John had spontaan in plaats van een zonnebril een duikbril. Zeker 5 centimeter wateroverlast in zijn tanktas. Kreeg hij ook nog een gratis douche van een tegemoetkomende auto. Spoelde wel lekker schoon na dat modderbad in Spa. Zijn we bijna terug in Kerkrade, hebben we ineens strakke blauwe hemel. Dus duikbril..sorry, zonnebril weer op. Nu kon de kleding nog mooi even iets aandrogen.

's Avonds BBQ. Goed verzorgd en lekker vlees. Niet geheel droog overgekomen vanaf de barbecue naar de kantine, want wederom gingen de hemelsluizen open met gratis foto's bovendien (ben benieuwd wanneer ze ontwikkeld zijn - waarschijnlijk overbelicht). Toch werd het zo nu en dan weer droog. Math Gobbels moest later op de avond nog terug naar Sittard en het was de vraag of hij droog zou overkomen. 's Nachts is het rustiger geworden en prima kunnen slapen. Totdat het 4 uur was. Toen kwamen nog wat clubgenoten terug van een nachtje stappen en hebben dat (onbedoeld) even meegedeeld. We waren op de hoogte.

Zondagmorgen was het droger geworden en besloten werd dat er geen route meer gereden werd. Met z'n allen op naar AC..Nederweert. Daar weer een bakkie gedaan en afscheid genomen van elkaar en uiteraard een goede terugreis gewenst. Ikzelf moest nog zo'n 40 kilometer, maar sommigen moesten toch nog een ietsje verder.

Al met al een heerlijk weekend!!! Allen die meegeholpen hebben aan de organisatie hiervan: VOORTREFFELIJK GEDAAN.

Ron Kooi  
 
 
Verslag Kerkrade Weekend (2) door Emiel Nierop, Roosendaal

Woensdag 17.45
Na afloop van de werkdag rechtstreeks naar Kerkrade, om te helpen bij het aankleden van de zaal, en uiteraard moesten we de bar inwijden.

Onderweg kwam ik langs Nederweert, maar dat idee hadden meerdere Hollanders, het was er te druk voor mij. Dus maar door gereden, dan zie ik wel waar ik een hapje eet. Het hemelvaartsweekend is blijkbaar favoriet, ook bij de politie, een grootscheepse sleurhutten controle (let op Eddy, ook aanhangers) vlak voorbij Nederweert. Bij aankomst in Kerkrade blijkt dat de weg "speciaal voor ons" opnieuw geasfalteerd wordt, maar gelukkig is de weg al tot bij de oprit klaar. Na aankomst van Peter Bodelier zijn we de lange weg naar boven gegaan (kan die derde verdieping niet wat lager) om de kleren en helm even op een kamer kwijt te raken zodat eindelijk de maag gevuld kan worden.

Na dit brood nodige frietje met "zuurvlees", op ons gemak terug gelopen om Kim en Lida te verwelkomen. Na een nicotineshot voor Kim en de bagage op de juiste kamer gelegd te hebben is het tijd om met de bar te beginnen.

Nadat we tot de ontdekking zijn gekomen dat in Kerkrade stereo muiziek uit een box komt en we alle vlaggen opgehangen hebben, is het tijd voor de voorproeverij. Daarbij worden we geestelijk ondersteund door de "Broeder van Bleijderheide" die even langs komt en graag een glaasje meedrinkt. Als dan om een uur of 1 Peter zegt ik ben naar huis, besluiten ook wij ons bedje maar eens op te zoeken. Tenslotte staat ons ontbijt morgen al om 08.00 u. geserveerd.

Donderdag 1 juni
Na een lekker ontbijtje met veel te sterke koffie is het wachten op de overige deelnemers aan ons clubweekend. deze laten nog even op zich wachten, want de eerste meld zich pas rond 11.00 uur.

Nadat er een aantal gearriveerd zijn wordt de naam van de club gewijzigd in YDVCN want de Virago's krijgen de overhand.

De rest van de deelnemers is blijkbaar de toeristische route aan het volgen wat het blijft angstig stil in Kerkrade. Eindelijk om, omstreeks 15.30 u. komt de rest langzaam binnen druppelen, waarna de gezelligheid en daardoor de bar omzet zienderogen stijgt. Na een echte Hollandse maaltijd, worteltjes en doppertjes met een slavink en frietjes, waarbij we de soep met de dessertlepel moesten eten, kwam er op het strijdtoneel van basketbal, gecombineerd met handbal, weer het nodige leedvermaak bij. Ook op het volleybalveld werd om de hoogste eer gestreden, waarbij het net gelukkig als scheidslijn kon dienen.

Aan het eind van de avond werd uiteraard gecontroleerd of het biervat wel volledig gevuld was. Maar na de klachten in Sneek vorig jaar over het vroege sluitingsuur was de bar toch wel erg vroeg leeg. Maar misschien is dat wel omdat we morgen een lange toer in het vooruitzicht hebben.

Vrijdag 2 juni
Om 08.00 u. met z'n allen in de ontbijtzaal van een straf bakkie koffie aan het wakker worden, zodat we met een "heldere" blik aan ons ritje van vandaag kunnen beginnen. Deze rit van bijna 300 km brengt ons door de Ruhr en Voer streek in Belgie en Duitsland. Zoals gewoonlijk hebben we weer de nodige start problemen zodat we toch pas om 10.30 eindelijk op de motor stappen om ... naar het dichtst bijzijnde tankstation in duitsland te rijden om te tanken, zonder de knip van Netelenbos te vullen, en zodoende bijna twee kwartjes per liter te besparen. Nadat de tanken zijn gevuld kunnen we aan de toer beginnen, die ons door enkele hele mooie streken stuurt, waarbij de bochten niet te versmaden zijn.

Helaas voor Jen, een van onze Engelse gasten, rijdt iedereen aan de verkeerde kant van de weg, waardoor zij jammer genoeg in een van de vele haarspeldbochten, die ze dus verkeerd om moet nemen, de motor plat moet leggen waarbij ze gelukkig alleen materiele schade (knipperlicht en remhendel) en een deuk in haar zelfvertrouwen oploopt. Om haar een beetje te steunen legt even later ook "onze" Petra haar eigen Div plat. Op de parkeerplaats van een van de stops, heeft ze niet in de gaten dat de weg toch wel erg schuin loopt, waardoor ze enkele centimeters been tekort komt. Ook hier hebben we weer geluk: alleen een deuk in het zelf vertrouwen. Hierna besluiten we om via een iets ingekorte route huiswaarts te keren, waar we te horen krijgen dat het diner speciaal voor ons een half uurtje later zal worden geserveerd. Vanavond staat er goed gevulde groentesoep, aardappels met tuinbontjes en een schnitzel en als toetje een ijsje op het menu. Alsof we nog niet genoeg kilometers hebben gereden krijgen we nog de mogelijkheid om onze techniek bij te schaven bij de slalom, het jachtje en de kleine cirkel. Als slot offensief wordt ook de noodstop nog ten tonele gehaald. Om de avond in stijl af te sluiten wordt er door RON Kooi nog een kleine demonstratie gegeven van enkele acrobatische kunststukjes die met een Div kunnen worden uitgehaald. Speciale bewondering gaat bij deze activiteiten uit naar onze zuiderbuur "JavaHo" of Jan van Hoof voor de digibeten onder ons, die deze speciale bewegingen met de motor nog nooit gezien, laat staan gedaan heeft.

Zaterdag 3 juni
Om 07.10 u. gaat de eerste wekker af, hij wordt uitgezet.... Om 07.20 u. gaat hij weer, ditmaal beweegt er iets. De Diversionisten komen langzaam tot leven.

De eerste gaan stommelend naar de douches om een poging te wagen weer mens te worden. Aan de slaperige gezichten buiten te zien, is dat maar ten dele gelukt. Misschien dat het ontbijt, met veel sterke koffie meer helpt. Na het ochtendmaal is het tijd voor de technische commissie om de "Ronald van Bruggen blokjes" van motor te laten wisselen. Als dan ook de bezemwagen van Motor centrum landgraaf, met achter het stuur onze eigen Peter Bodelier, is gearriveerd kunnen we vertrekken. Onze groep besluit de lange route te nemen en deze indien nodig aan het eind in te korten. Ons aller Eddy heeft gisteren al zijn kunsten laten zien voor wat betreft het route rijden, dus vandaag is het mijn beurt. Traditie getrouw rij ik binnen enkele kilometers de verkeerde kant op. Je maakt nu eenmaal minstens een fout per dag en dat kun je dan beter meteen aan het begin doen. Gelukkig word ik door Eddy weer op het juiste spoor gebracht, waarna zelfs Jan Willem het nodig vindt om mij tijdens een kleine afwijking van het rechte pad rechts in te halen en zodoende enige tijd voorop te rijden. Hier had hij echter niet op gerekend wat mij dan ook niet in dank werd afgenomen door hem. Tijdens de rust in de mooie tuin van een kasteeltje besluiten we de lunch maar te verplaatsen naar de volgende halte plaats, want op de gehele menukaart kunnen we niets van onze gading vinden. Als we verder willen gaan worden we korte tijd staande gehouden door een colonne antieke auto's die bezig zijn met een ritje Parijs Amsterdam o.i.d. en die dezelfde uitspanning hebben uitgekozen om hun verloren gegane lichaamsvocht weer aan te vullen. Het volgende deel van de route voert ons weer door een bosrijke omgeving met eigenlijk te veel bochten, het rubber slijt op het moment harder aan de zijkant dan in het midden. Als we aankomen bij de rustplaats zijn we weer aardig door ons vochtgehalte heen, zodat we beginnen met een groot glas verkoelend fris. Als lunch nemen we vandaag een Pizza, hoe kan het ook anders als je in "De Pizzahut" zit. Als we willen vertrekken merkt Petra op dat het wel erg begint te betrekken, maar ach je moet wat op je vrije zaterdag. Even later komt de regen al naar beneden en besluiten we ons maar in het waterdicht plastiek te hijsen. Ik denk bij mezelf: had ik mijn vizier maar niet in de kamer laten liggen, maar ik ben een bink dus niet zeuren. Enkele kilometers verder komt het water niet meer als druppels maar met emmers tegelijk naar beneden en moet ik helaas besluiten om de tocht verder bij Peter in de bezemwagen te volgen. We besluiten om dan maar met de kortste weg naar huis terug te gaan, want dit is niet echt leuk meer. Onderweg zien we kleine stroompjes veranderen in complete modderstromen en verschijnen er aan de kant van de weg spontaan nieuwe rivieren. Gelukkig houden de overige leden van onze groep vandaag de glimmende kant boven en kunnen ze onder leiding van Peter Bodelier in de bezemwagen de thuisreis veilig afleggen. We komen tot de ontdekking dat een wegomlegging in Belgie een complete Paris Dakar tocht is, maar komen toch nog op tijd voor de BBQ aan. Helaas houden we het tijdens dit feestmaal niet droog, maar met een parasol als afdak zijn er toch enkele vrijwilligers om tegen vergoeding van een drankje, zich zelf op te offeren om ons maal te bereidden. Ze moeten heel wat drank gekregen hebben want het heeft voortreffelijk gesmaakt. Na de BBQ gaat het feest gewoon verder in ons eigen "stam lokaaltje" waar langzaam aan alles op raakt. Om een uur of een sluiten we de zaal af en gaan we op zoek naar enkele volhouders die in de plaatselijke horeca nog een laatste biertje zijn gaan drinken. Als ook wij enkele consumpties hebben genuttigd barst het feest pas echt los, stelletjes worden spontaan gevormd en even later weer ontbonden (in verband met de privacy van de betrokkenen noem ik hier geen namen) en bloeit er zelfs een kort durende romance op tussen een van onze leden en een plaatselijke schone. Als dan rond 4 uur langzaam het licht in het cafe aan en in onze ogen uit gaat besluiten we om maar eens onze kamers op te gaan zoeken.

Zondag 4 juni
Gelukkig heeft Kim ons vandaag een uurtje langer de tijd gegeven om uit te slapen. Maar als ik om 09.00 u. In de eetzaal kom is hij nog angstig leeg. Slechts een enkeling heeft de moed al kunnen vinden om uit bed te komen, maar we moeten toch echt naar huis vandaag. Langzaam aan druppelt de zaal vol en komt Div land weer tot leven. Na het ontbijt en de traditionele groepsfoto is het tijd geworden om afscheid te nemen van elkaar en in het bijzonder van onze Engelse vrienden, die nog een hele rit voor de boeg hebben voordat ze thuis zijn. Wij besluiten via de korte route naar Nederweert, te rijden om daar uit elkaar te gaan nadat we nog een laatste consumptie genuttigd hebben.

Ik denk dat ik namens alle leden spreek als ik het bestuur dank voor een perfect weekend. Ook denk ik dat ik namens het bestuur spreek als ik alle leden dank voor hun inbreng om er een geslaagd weekend van te maken.

Op naar Winterberg.
Met vriendelijke groet uw razende reporter