"Zeg maar dag tegen Moeder, ik ben in Brabant" was het motto van deze tweede YDCN-toerrit. En inderdaad; deze vond plaats op Moederdag op zondag 14 mei 2000. Het was vroeg opstaan voor mij; toch wel een eindje rijden vanuit Apeldoorn naar Best. Onderwijl nog even mijn "buddy" Marlies ophalen na een vlot ritje over de A50 en door een uitgestorven zondagmorgens Arnhem.

Het is inderdaad een "zon"-dag; net zoals de voorafgaande week en weekend is het prachtig, heldere, zonnig en warm voorjaar vandaag. Ideaal weer om weer eens fijn een tank leeg te rijden. Eerst maar even aftanken in Nijmegen en dan, via een stukje snelweg naar de mooie provinciale weg langs Uden en Veghel naar St. Oedenrode, vanwaar een lekkere bochtenweg ons al snel naar Best bracht. Achter ons sluit nog een Divvy aan, een teken dat we in de buurt komen. Het startpunt, restaurant "Quatre Bras" is moeilijk te missen, direct aan de rotonde gelegen. Op het terras een Diversionclubvlag en vele motorrijders. Kim gebaart ons aan de overkant te parkeren; hier staan al diverse Diversions onder het wakend oog van een levensgroot kruisbeeld.

We zijn vroeg, eerst even melden en dan lekker onszelf verwennen met een cappuccino en appelgebak met slagroom. Het is goed toeven op het terras. Na het ritueel van de beschrijving in de routerol draaien gaan we van start met een clubje van zo'n tien motoren met voorop Frans de Kruijff. In het enthousiasme rijden we de eerste afslag voorbij. Dat wordt dus even collectief keren op de weg, oefenen we dat ook weer eens. En dat je dat inderdaad moet blijven oefenen ondervond ik deze keer; waardoor ik uit balans raakte weet ik niet meer maar plotseling voelde ik hem onder me weggaan.

Omdat er aan een volgetankte en blinkend gepoetste Divvy 900 met een meisje achterop weinig te houden is liet ik hem maar vanuit bijna stilstand gaan, hopend dat het allemaal goed zou aflopen. Vanuit horizontale positie eerst maar even achterom kijken en gelukkig, Marlies zat nergens onder met een voet of been. Met vereende krachten eerst de fiets weer op z'n pootjes zetten en van de weg af rijden. Gelukkig blijken de meeste deuken in m'n ego te zitten; op een gesneuveld knipperlichtglaasje en een barst in de koffer is de fiets nog helemaal heel.

Na het troosten van een behoorlijk geschrokken Marlies vervolgen we de rit. Ik heb zelf ook nog wel een beetje de bibbers maar de zeer fraaie weggetjes die we voorgeschoteld krijgen doen het leed al snel verbleken. Dit is een schoolvoorbeeld van hoe een motorroute hoort te zijn. Louter en alleen smalle binnendoorweggetjes langs fraaie Brabantse dreven en idem dito dorpjes. Al snel vinden we weer aansluiting bij (een later vertrokken) groep waarna een ditmaal wel succesvolle actie "keren op de weg" wordt ondernomen. Op een gegeven moment wordt de weg iets te landelijk. "Zandweg" waarschuwt de routebeschrijving; het is meer een zandbak. Slippend en glijdend zoeken we collectief het geasfalteerde fietspad op. In Hoogeloon wordt er even wat getwijfeld: de kasseienweg of het terrasje aan het begin daarvan. Unaniem wordt voor het terras gekozen om de verdampte zweetdruppeltjes weer aan te vullen.

Hoogeloon, een dorpje waar menigeen van ons nooit van heeft gehoord, ligt er fris bij. In de verte klinken fanfaretonen, en van het weinige dat ik van Brabant weet is dat een van de goede lokale gewoonten is, lid zijn van zo'n muziekvereniging. Of van de wielerclub, maar daarover verderop meer. Even later doemen de drie (!) lokale fanfares op, begeleid door moeder de vrouw en kinderen. Bij gebrek aan ander publiek dan genoemde familieleden besluit het tweede orkest ons een aubade te geven. Dat maak je toch niet gauw mee in onze calvinistische contreien. Na een applaus vervolgt het orkest haar weg en na afrekenen wij de onze. Het rijden over kasseien valt mee. Sommigen in de groep benutten de fietsstrook, vervaardigd uit een iets minder hobbelig materiaal. De route leidt ons richting zuid-west, door kleine dorpjes met immense kerkgebouwen. Plotseling valt het op dat er wel heel veel mensen langs de weg zitten te wachten op iets, en dat er wel veel verkeersregelaars in oranje veiligheidshes op kruisingen staan. Zojuist noemde ik al de wielerkoers als Brabantse specialiteit en het ziet er naar uit dat we met dit fenomeen in aanvaring komen. Motoragenten dirigeren ons het fietspad op waarna een immens peloton, compleet met volgauto's ons in de tegemoetkomende richting voorbijraast. Het blijkt de Omloop van Kempen te zijn. Dankzij het fietspad passeren Diversions en wielrenners elkaar ongehinderd.

Schuin onder Tilburg rijden we het landgoed "de Utrecht" binnen. De weg voert langs fraaie bossen en vennen. En ook over een heleboel immense verkeersdrempels die snelheden harder als stapvoets belonen met een onbedoelde lancering van berijder en duo. Al snel komt "de Bockerijder" in zicht, een fraai gelegen uitspanning waar men handelt in enorme uitsmijters. Gelukkig zijn we van tevoren gewaarschuwd dus valt de schrik wel mee als we borden ter grootte van vrachtwagenwielen krijgen voorgezet.

Na deze imponerende lunch rijden we via de bossen van Gorp en Rovert naar Goirle, waar ik zoals tijdens de lunch besproken de groep verlaat om even wat jeugdherinneringen op te halen; als manneke van acht heb ik hier in een zogeheten kinderkolonie vertoefd. Wonder boven wonder ligt het gebouwencomplex er nog net zou bij als in mijn jeugd. Na dit intermezzo rijden we weer terug naar de Goirlese molen waar we de route - ditmaal solo- weer oppikken. In het late middaglicht is het weer een mooi stukje rijden in de omstreken van het Wilhelminakanaal. Dat water ziet er verleidelijk uit zo met de zon op de zwarte leren motorbroek. Helaas, geen zwemkleding bij ons. Eenmaal terug in Best smaakt op het terras van "Quatre Bras", waar we ons groepje ook weer tegenkomen, het Maltje opperbest. Net als vanochtend is het terras een aangename plek om te vertoeven. En om terug te mijmeren over al dat moois wat we vandaag beleefd en gezien hebben. Onze complimenten aan Ari Hubers en verder allen die mee hebben gewerkt aan deze fraaie Brabantse voorjaarsroute in zomerse sferen.