Net lid, dus gelijk maar mee met de Bartje toerrit. Zeker ook omdat het de laatste toerrit van het seizoen bleek te zijn. De weersverwachting was niet al te best, maar toch maar doorgezet. Op de mailinglijst een oproepje geplaatst of er nog meer clubleden zo gek waren om vanuit Noord-Holland de rit te gaan rijden. Hierop kreeg ik een reactie van Ruud Wijte. Later stond er op de mailinglijst nog een oproep van Don Scheltinga, die ook mee wilde rijden.

Zondagmorgen om 08.00 uur afgesproken in Edam en ja, Ruud stond al te wachten. Met z'n tweeen naar de A1 gereden alwaar we hadden afgesproken met Don bij een taqnkstation. Hierop zijn we met z'n drieeen op reis gegaan naar het verre land van Bartje. Onderweg kregen we nog gezelschap van een 4-tal andere clubleden en met 6 motoren reden we verder.

Bij cafe Moorman aangekomen waren we ontzettend toe aan koffie. Het kwam dus goed uit dat ze dat in grote hoeveelheden in voorraad hadden. Na de koffie en gebak de rit aangevangen. Gelukkig was het nog steeds droog, ondanks de negatieve weersberichten. De rit voerde door het werkelijk prachtige Drentse landschap welke steeds werd afgewisseld door bossen, velden, en stille dorpjes. En nog steeds was het droog en kwam zelfs het zonnetje even tevoorschijn.

Aangekomen in Zuidlaren was het lunchtijd. Onder een regen van kastanjes, die de toegang tot het restaurant maakte tot spitsroeden lopen, kwamen we binnen. Na de lunch gingen we voldaan weer verder. Totdat we bij de wegomleiding even het spoor even bijster raakten. Dan maar even de weg gevraagd aan de lokale bevolking. Een ouder echtpaar wilde ons wel even voorrijden totdat we weer op de goede route zaten. De man wist aardig de weg en met (voor zijn leeftijd) hoge snelheid reden we over de prachtigste stuurweggetjes die je je maar kunt bedenken in Nederland. Toen we weer op route waren hebben we uiteraard de man uitvoerig bedankt en zijn weer verder gereden. Na een prachtige rit kwamen we uiteraard weer uit bij cafe Moorman waar we nog even een wat dronken.

Toen was het alweer de hoogste tijd om terug naar het hectische westen te gaan. Voordat we vertrokken trok ik uit voorzorg maar even mijn regenbroek er bij aan. Gelukkig maar, want onderweg werden we getrakteerd op een bak regen waar je u tegen zegt. Ongelooflijk wat een water. Er zaten dan ook een stel verzopen katten op de motor. Op een gegeven moment maar even gestopt bij een tankstation. Daar bleken mijn jaszakken ondergelopen te zijn. Snel maar even het water geloosd. Gelukkig had ik ook nog een paar droge handschoenen, die ik maar snel aantrok. Daarna weer verder om erachter te komen dat de handschoenen niet lang droog bleven want het water stroomde er via de mouwen zo in. Nou ja, het hoort erbij zullen we maar zeggen. Tijdens de laatste stop van iedereen maar even afscheid genomen en we zijn toen ieder zijnsweegs gegaan. Na in totaal 562 km. was ik weer thuis. Moe, met een zere kont, maar terugkijkend op een hele mooie en gezellige dag. Ik ga zeker vaker mee !!

Met vriendelijke groet, Luc Mulder, Edam.