Hoe is het allemaal eigenlijk begonnen? Zo'n drie jaar geleden samen met Monique toch maar besloten om, in de winter, het altijd zo gewilde levensgevaarlijke papiertje te halen. Ik kan mijn moeder nu nog horen, wat ze allemaal zei toen ik net achttien was. Het werd toen dan ook alleen maar het autorijbewijs. Affijn, voorjaar, de motorrijbewijzen in de zak en wat dan? Monique wilde graag een chopper, gehuurd voor een lang weekend. Ik zelf had inmiddels al van een Honda CB500, CB600F en Yamaha XJ600 Diversion geproeft. Het werd dus een weekendje XJ900 Divvy versus Yamaha Dragstar, het weer was ongeveer hetzelfde als met het afgelopen België-weekend, alleen dan zonder zon.

Alles liep voorspoedig, leuke binnenwegen en op de snelheidsremmende rotondes had Monique er geen enkele moeite mee om met de treeplanken van de Dragstar over de grond te schuren, tja hoe is het anders mogelijk om de XJ900Div. bij te benen. Op zondagavond zou ze wel even de Dragstar in de brand steken. Ik wist het toen wel en ben voor mijzelf gaan speuren naar een Divvy 900. Groot en sterk genoeg om twee personen en bagage te dragen. Genoeg te koop maar alles toch wel aan de prijs, tot er iets aantrekkelijks stond op www.ydcn.info, en nog wel redelijk dicht in de buurt (Delft).

Mailen, bellen en kijken is kopen: een twee jaar jonge XJ900 Diversion met reeds 4035 km op de teller. Gelijk maar besloten om lid te worden van deze club, je weet nooit waar dát handig voor is. Diverse toertochten van kennisen en bedrijven werden georganiseerd, 1 Divvy hadden we al, de tweede dan maar wéér gehuurd. Tja mevrouw kan én wil zelf rijden en ik ben ook geen taxi-chauffeur (meer). En ja hóór, de ene na de ander keer dat wij samen zouden gaan rijden werden deze "watjes-tochten" afgelast vanwege het weer. Dus maar weer zelf wat toeren, in de regen natuurlijk. Speurend op de site van YDCN, naar een tweede slachtoffer dat van zijn XJ900 Divvy af wil, kwamen wij er achter dat er bij deze club eigenlijk nooit een tocht afgelast wordt en dat de opkomst cq deelname massaal te noemen is.

Besloten werd dan ook om (vier maanden van te voren) in te schrijven op de reservelijst voor het België-weekend. Meteen maar even de "huur" Divvy 900 gereserveerd, je weet maar nooit in vier maanden tijd. Inmiddels was het dus donderdag 6 september, de Divvy was vier weken terug door ons ingeleverd met een iets te gladde achterband. Geen Divvy 900?? Hoe bedoelt U? De motor was zoek? Inderdaad weg, foetsie, pleite etc. etc. Het zweet begon mij al uit te breken. Wie gaat er rijden tijdens het België-weekend, wie is de pineut en mag achterop (ik?).

Ondertussen werd er bij het verhuurbedrijf cq rijschool druk getelefoneerd (en óók gezweet). Motor werd gevonden in 's-Gravenzande. Ach ja we waren al van Schiedam naar Naaldwijk gereden dus nog eens stukje uit de route kan geen kwaad. Inmiddels was het 10:30 AM en om 11:30 AM hadden wij afgesproken met Martin en Jacquelien uit De Lier.

Thuis gekomen, broodje pindakaas opgegeten, bagage op de motor gemonteerd (lees tanktassen) en daar kwamen onze lotgenoten. Snel even de route doorgesproken en het werd snel weg. Snelweg tot aan Nederweert, waar wij om 14:15 arriveerde. Koffie met een gevulde koek en weer snel weg tot en met Luik. Stukje binnendoor en deze dag als laatste gearriveerd in Dochamps. Het grindpad naar boven getrotseerd, tevens nog even de "huur" Divvy in de tuin van huisje nummer 9 "geparkeerd", ik was geloof ik de eerste bij dit evenement.

Vrijdagochtend, het werd mij nu allemaal duidelijk, de sterke verhalen van alle VRO rijders; Ik heb mijn kuipdelen, uitlaat etc. aan de grond gereden. Er waren er deze dag geloof ik maar liefst zes die hun motor hadden voorzien van "sport-strepen".

We begonnen deze dag met de korte tocht, die uiteindelijk met wat meer kilometers eindigde dan gepland. We hadden het nu nog naar ons zin. Bij terugkomst op de camping bleken onze huisgenoten (Jan en Leida) nog onderweg, met uiteraard de sleutel van deze finse blokhut. Hetgeen minder erg was dan wat de volgende (zaterdag)ochtend gebeurde, arme Emiel, opgesloten in de reeds bovengenoemde sauna, met gevaar voor eigen leven uit een raam geklauterd, de sleutel getraceerd op de "geheime plek" (aangezien dit huis geen voordeur-mat heeft) en uiteindelijk in staat om het pand via de voordeur te verlaten. Ook na deze cursusdag, "260 km rijden door de Ardennen voor iedereen" hadden wij het nog steeds naar onze zin.

Helaas, het was alweer zondagochtend, het weer nog ietsje natter dan de voorgaande dagen. Weer een date met Ron, vandaag binnendoor, om Luik heen en dan alsof er nooit geen einde aan komt, door dikke stortregens, eindigend in Nederweert. De zin begon er nu toch wel een beetje vanaf te raken, was het de tegenzin om weer naar de baas te gaan óf begon het mindere weer nu toch een beetje parten te spelen?

Monique en ik vonden het een heel erg geslaagd avontuur en bedanken hierbij iedereen voor alle hulp, advies en vooral gezelligheid.

Tot de volgende keer.