Wellicht zijn die divrijders die voor het eerst een toertocht meemaken de meest enthousiaste voor het schrijven van een verslag. Dat gaat voor mij nu op, mijn eerste rit met de club was de Noord Holland Rit. Bijna het hetzelfde gevoel als vroeger bij je verjaardag, vroeg wakker, op tijd op, het liefst zo snel mogelijk aankleden en op weg naar Avenhorn. Hoeveel anderen zullen er zijn, zal ik onderweg nog div's tegenkomen?

Bij mijn eerste tankstop kom ik in een motorclub terecht, geen div's, maar een regionale vulcanclub. Zo'n 35 stuks staan er rondom de pomp, terwijl de meeste berijders binnen staan te tanken bij het koffieapparaat. Niet alleen mijn div valt uit de toon, maar ikzelf ook. Weliswaar een leren pak, maar geen houthakkersoverhemden, schildjes of andere versierselen. Maar je hoort er wel bij als motorrijder, dus toch even plezier met elkaar. We rijden tegelijkertijd weg, zij als een blok en wel heel erg dicht op elkaar, ik er iets achter. Ze rijden te langzaam en ik spurt ze al gauw voorbij. Boven Purmerend twee andere motoren, ja daar zit een div bij, dus daar kan ik achter blijven hangen. Oogcontact in de spiegel en bij de stoplichten in Avenhorn een brede smile. Avenhorn is niet zo groot, dus het eerste hotel is gelijk raak. Ja hoor daar staat al een rijtje divvies te glimmen. Daar moet ik toch eerst even langs, wie hebben er een verhoogde ruitje, wat is die onderkuip mooi ( ik heb er een besteld, maar die is helaas nog niet binnen ), ik zie meerdere corbinzadels en ook een div met heel veel snoeren (wat is dat toch allemaal Eddy?). Gelukkig herken ik een aantal bestuursleden van de foto's en kan ik JanWillem Wemekamp begroeten, die de inschrijvingen verzorgt. Grappen zijn er volop, zelfs bestuursleden kennen nog niet alle leden. De route wordt in ontvangst genomen, maar belangrijker is de consumptiebon voor de koffie met gebak. Het kan slechter beginnen. Genietend van het mooie weer is de animo om snel te starten niet echt aanwezig, nog even in de zon genieten. Er komen steeds meer motoren binnen, uiteraard veel divvies, maar ook Varadero's, Honda's, Suzuki's, kortom een gemelleerd gezelschap. Er komen een aantal mensen bij mij zitten, waarvan ik de indruk heb dat ik ze toch ergens van ken, maar waarvan ook alweer. Uiteindelijk blijk ik maar liefst (minstens) 3 leden van het KNMV-promotieteam in de groep te hebben, die had ik gezien in de Motor. Een groep stelt zich spontaan samen en de voorrijder wordt (gelukkig niet ik) eveneens spontaan aangewezen. 8 motoren en 9 mensen slingeren zich Noord Holland in. Er wordt redelijk rustig gereden, dus volop gelegenheid om om mij heen te kijken en te genieten van een plek in Nederland die ik nauwelijks ken. Plaatsen als Nibbixwoud, Hauwert en Kreileroord worden gepasseerd, nog nooit van gehoord.

Het baksteen rijden gaat prima, ik hang wat in de staart en kennelijk wordt er voorin wel eens gewisseld, je ziet dan iedereen naar de andere kant schieten. Soms gebeurt dat echt met een korte bocht, soms een uitgebreide zwier. We komen een Harleyclub tegen, die maar liefst met 50 man bijelkaar rijden en een eindje verderop schieten ze eerder de rotonde op die wij ook nemen. 50 Harleys en 8 divvies, mooi gezicht (die divvies). Zij naderen een ( de eerste ) benzinepomp en vallen daar met z'n allen naar binnen. Moesten wij ook tanken, ja eigenlijk wel, maar natuurlijk geen zin om als nummer 51 aan de beurt te zijn. En daar krijg je later spijt van. De voorrijder houdt zijn clubje goed in de gaten, we blijven bij elkaar tot aan de stopplaats bij Den Oever. Bijna 3 rijen dik over de hele parkeerplaats staan ze opgesteld, overwegend glimmende divvies. Weer even hier kijken en daar praten, schade bij een val, ja daar weet ik ook alles van. Zin en onzin van een VRO en MRO. Leuk om te horen en op te slaan. (zinvol dus).

Het restaurant zit aardig vol met motormuizen en de gesprekken gaan over................ Nu dacht ik dat ik met dat promotieteam alles te horen zou krijgen over wheelies en en afslijten van steppies en ander uitstekend spul, maar het gaat over vallen en dan eigenlijk direct doorrijden. De een nog vaker dan de ander. Ik durf er bijna niet over te beginnen, dat ik maar 1 keer onderuit ging en gelijk 8 weken was uitgeschakeld. Laten we maar weer gaan rijden, dat is beter voor het zelfvertrouwen. Er rijden verschillende groepjes weg, maar tot op dat moment hebben we nauwelijks anderen gezien. Op de routebeschrijving hadden we al gezien: pas op, loslopende schapen, maar wat betekent dat nou? Dat je de weilanden in gaat? Nee de route loopt langs een dijk, waar de schapen inderdaad loslopen op de weg. Let niet alleen op de schapen, maar ook wat ze achterlaten op de weg. Rustig tuffend met 30 km komen we er door heen. Het is trouwens goed om weer vee te zien in die uitgestrekte weilanden, maar schapen zijn er wel erg veel in Noord Holland. Overigens niet alleen vee in de weilanden, maar ook kunst of kunstvoorwerpen. Een stukje langs de route lijkt wel een expositie, er wordt echter niet gestopt om te kijken, er moet een route gereden worden. He weer een pomp, maar daarvoor is een speciaal pasje nodig. Hadden we die man maar gevraagd die stond te tanken of het op zijn pasje mocht, maar we gaan hoopvol door naar de volgende pomp. ( in noord holland? Op zondag? ). Alhoewel de bezienswaardigheden zich snel afwisselen, blijft het landschap gelijk: uitgestrekte weilanden en dijken. Komt er nog een dijkje in de route voor? Vooralsnog passeren we karakteristieke boerderijen met een combinatie van pannen en rietbedekking in de mooiste vormen. En Noord Hollanders zijn of kooplustig of commercieel, bijna bij elke boerderij staat iets te koop, aardbeien groente, fruit, een deel van een vorkheftruck, een fiets, een.....wat heb je nodig? Het staat er. We pakken het dijkje, slechts een kort stuk en zien nu de eerste divvies kijken en zoeken. Wij gaan kennelijk goed, want het blijft rijden. Een andere divgroep heeft een tussenstop gevonden die niet in de route staat. Klein terras, want Ate Douma staat te wuiven dat we vooral moeten doorrijden. Doorrijden, maar hoe lang nog tot die pomp? Te lang dus, want we maken een stop, benzine op! (had maar geen Suzuki gereden) . Een vrijwilliger gaat terug naar het terras, daar zal een oplossing liggen. (jaja). En hier splitst de groep zich ineens op. Een aantal rijden door, de anderen wachten op benzine. Jammer eigenlijk, want ik had wel het gevoel gekregen samen uit, samen thuis. Voor het evenwicht rij ik maar mee met de doorrijders, maar bedenk op verschillende momenten dat ik dat toch jammer vind. Het is mooi in Noord Holland en dat vinden meer mensen, we passeren een smal stukje slingerende weg, waar auto's, motoren, wandelaars, fietsers, skeelers en een paar wolken met muggen of vliegen elkaar proberen te ontwijken en passeren. Het gaat allemaal goed en we slingeren op Avenhorn aan. We komen nog een paar groepen divvies tegen, tegen????, maar wij rijden nog steeds volgens de routebeschrijving!? Maar 1 keer gedraaid, dus we hebben het wel goed gedaan. Echter de rit was 148 km, wij hebben er 157 gereden. Maar wij hebben goed gereden, dus de rust op het terrasje van restaurant Avenhorn was welverdiend. Ik bleef uitkijken naar de lege soes en gelukkig, een klein half uurtje later was hij en de rest van het groepje weer binnen. Waar een fles cola al niet goed voor is (leeg dan natuurlijk, want daar kon de benzine in). Langzamerhand druppelen de motoren weer weg, sommigen hebben nog ruim 200 km voor de boeg. Ik krijg er geen genoeg van en vang de terugreis aan over de binnenwegen van Noord Holland. Een goeie kennismaking met een mooie provincie. Anton, Ben en Ate, bedankt voor deze kennismaking met deze provincie en de club, de mooie toertocht met koffie smaakte naar meer en velen riepen al: tot 8 juli in