Op dit moment zit ik op mijn werk en heb ik in geuren en kleuren verteld aan mijn collega's hoe het afgelopen weekend was in Zeeland.

De heenweg was niet geheel filevrij, maar daar heb je als motorrijder niet al te veel last van. Ten minste als die Duitsers je niet dwars gaan liggen door hun auto wat meer naar links te zetten dan nodig is. Anders rij je toch gewoon door de berm. Niet dat ik dat nu heel geweldig vond. Meerdere met mij niet (Hè, Sabine?) Toch zijn we er zonder kleerscheuren doorheen gekomen.

Eindelijk aangekomen op het vakantieadres. Je kamer opgezocht, je koffers gedropt en hup het terras op met een verkoelend drankje. Want wat hadden we toch prachtig weer afgelopen weekend!

's Avonds hebben we na het eten nog een flinke strandwandeling gemaakt. Bij terugkomst nog een afzakkertje en dan je stapelbed opgezocht, want het was 's morgens alweer vroeg dag. Om 8.15 moesten we alweer aan het ontbijt zitten. Daar werd dan nog een liedje gelald zoals; "lang zal hij leven." Dit was voor Emiel, want die was jarig.

De tweede dag hebben we de rit van ± 200 km gereden. Volop genoten van het weer en de uitzichten.

's Avonds kon degenen die wilde nog wat rare capriolen uithalen met zijn motor onder begeleiding van Ron. Dit was voor sommigen niet tegen dovemans oren gezegd. (Of doe jij altijd zo gek met je motor, Frank) Daarna nog gezellig in onze eigen kroeg gezeten. En zeker weer niet te laat naar bed, want om 8.15 uur staat de ontbijttafel al weer klaar.

Vandaag hebben we besloten om er een rustig dagje van te maken. Gezellig stadten in Vlissingen en weer op tijd naar huis voor de barbecue. Heerlijk gegeten en daarna doordrinken om je consumptiebonnen op te krijgen. Dus we lagen wat later in bed dan anders. Voor het ontbijt mochten we vandaag uitslapen tot 9 uur. Ook vandaag werd er weer eens lang zij leven gelald, maar dan voor mij (Christel). Na het ontbijt was het koffers pakken en afscheid nemen.